Over ons

Ik ben lang geleden aangestoken door het wijnvirus. Het is begonnen tijdens onze vakanties in Frankrijk in de jaren ’70. We dronken zo af en toe een glaasje rood (wat was dat schrale zure wijn) voor onze tent en dachten dat het zo hoorde. Het vrolijke vakantiegevoel overtrof die schrale bucht in ieder geval wel.

In de jaren die volgden heb ik me verder verdiept in het aankopen en proeven van wijnen die te koop werden aangeboden bij de betere wijnhandel. Maar ook supermarkten gingen mee met de trend om de teruggekeerde vakantiegangers uit de Méditerranée te voorzien van substituut vakantiegevoel.

De opkomst van de wijnwebwinkel was voor mij een keerpunt. Ik heb van hen diverse doosjes Barolo en Brunello di Montalcino aangeschaft. Onze druivenstruiken hebben er in ieder geval van genoten; ik heb elke fles bij de druiven gegoten omdat het ondrinkbare, slecht gemaakte wijnen waren. Ik ben het slachtoffer geworden van een eenvoudige marketingtruc: maak een aansprekend label met een verzonnen naam op 3e keus wijnen die de producent maar al te graag kwijt wil maar niet mee geassocieerd wil worden.

Ik heb intussen via allerlei leveranciers wijnen ingekocht, maar meestal via de lokale vakhandel.